Interview in Dagblad De PersMay 1st 2008 Kamiel Maase heeft zijn vizier gericht op zijn Olympische Marathon in Peking. Maar de vraag is inmiddels brandend actueel of hij zich überhaupt wel plaatsen kan en zal. De 37-jarige eigenzinnige topatleet zal om zich te kwalificeren eerst vormbehoud moeten tonen. Maar blessures zitten de biochemicus en student bedrijfskunde in de weg. We zochten de ZZP'er op in zijn woning te Zeist.
Tekst: Toine Rongen
“ Ik revalideer dit seizoen al van de derde blessure. Ik wilde me begin mei in Berlijn definitief kwalificeren maar vanwege die pees onder mijn linkervoet moest ik afzeggen. Ik volg nu een aangepast training-programma en hoop pas in een wedstrijd eind juni, begin juli NOC*NSF te overtuigen van mijn vorm. Als ik me niet plaats, is dat natuurlijk een grote teleurstelling. Al in september 2006 legde ik per taxi de lange platte rechte en brede wegen van het parcours af. Maar liefst 42 km bestaat uit puur vlak asfalt en dat is in mijn voordeel. Ik overwoog nog de reguliere Peking-marathon te lopen, maar die viel in dezelfde periode als de Amsterdam Marathon (oktober) waar ik mijn zinnen op had gezet. Bovendien is het weer in augustus totaal anders en bleek het parcours niet hetzelfde als dat van de Spelen te zijn. Verder is ons programma in detail uitgestippeld. Om aan de temperatuur en vochtigheid te wennen zitten we twaalf dagen voor de start in een trainingskamp in het Japanse Fukuoka. De omstandigheden zijn daar vergelijkbaar met die in Peking. Vijf dagen voor de start vertrekken we naar Peking. We kunnen dan alvast wennen aan de smog en de omstandigheden. Het beste was natuurlijk om de hele voorbereiding in de buurt van Peking te doen. Maar NOC*NSF en de Atletiekunie konden geen locatie vinden. Bovendien bleek volgens NOC*NSF dat we er minder welkom zijn. In tegenstelling met Japan hebben Chinezen niet veel met de marathon. Je verwacht toch met open armen ontvangen te worden, maar de autoriteiten, zo begreep ik ook van de bond, vonden ons lastige pottenkijkers. We spreken hier over anderhalf jaar terug, geen hond die zich toen druk maakte over de Chinese dictatuur.”
“Tijdens de Spelen mogen sporters contractueel van NOC*NSF niets negatief zeggen over de politieke situatie in het gastland. Ik ben van vlees en bloed en ben ook niet alleen maar gefocust op mijn eigen sport, de entourage waarin ik loop moet prettig zijn. In een split seconde opperde ik eens om tijdens de Spelen met zo’n protestbandje te gaan lopen maar ik denk niet dat ik straks met een protestbandje zal starten. Iemand vroeg me of ik uit protest de openingsceremonie zou boycotten. Maar dat is geen eerlijke vraag, ik ben er namelijk sowieso niet. De marathon is immers het afsluitnummer. Ik kies er heel bewust voor om niet in het Dorp te zitten. Je kunt daar, vermoedelijk ook nog onder zware bewaking, hooguit rondjes lopen van 1500 meter en daarvan zal ik knettergek worden. Verder wordt dat Dorp naarmate het einde nadert een feestende bende. Sporters ontladen zich na hun wedstrijden en dat blijft niet beperkt tot het Heinekenhuis. Bovendien heb ik niks met die Olympische ceremonies, ik geniet van de sport. Ik zou zelf nooit voor die pracht en praal 1500 euro voor een kaartje betalen. Ik hou overigens wel van publiek langs de kant maar weet, zo schiet me te binnen, totaal niet hoe dat straks zal zijn? Hoeveel en of ze er vrijwillig staan of omdat ze verplicht op straat gestuurd zijn. Geen idee!”
“Een gemiddelde TBS’er heeft inmiddels meer bewegingsvrijheid dan een A-sporter. Al jaren moeten sporters hun ‘whereabouts’ doorgeven aan de Dopingautoriteit. Ik moet letterlijk een maand van te voren melden waar ik vandaag en de rest van de maand dagelijks ben en binnenkort moet ik dat per drie maanden vooruit doen, onmogelijk! Rond en tijdens de spelen wordt die controle waarschijnlijk opgevoerd tot het doorgeven van je whereabouts in blokken van twee/drie uur per dag. Iemand die nog nooit een verboden product heeft genomen maar zijn administratie niet op orde heeft, gaat straks na enkele kruisjes van de controleurs als dopingzondaar de boeken in. En de nieuwe regels zijn zo streng dat administratieve fouten absoluut gemaakt gaan worden... Volledig belachelijk! Allemaal het gevolg van een stuiptrekking die je vaker in de maatschappij aantreft en die ik volkomen absurd vind. Wanneer regels niet worden nageleefd moet men juist zorgen dat bestaande regels wel worden nageleefd. Maar men maakt de regels nog strenger waardoor je in een soort Big Brother-huis komt te wonen. Daarmee tref je dus ook de cleane sporter.”
“Als lange afstandloper kun je prima verdienen, maar loop je financieel niet makkelijk binnen. Het hoogste wat deze ZZP'er ooit als startprijs kon incasseren was 25 duizend euro. Maar dat was eenmalig. Ik ben dan ook serieus bezig met mijn leven na de sport. Van huis uit ben ik biochemicus, werkte nog vier jaar op de productontwikkelingafdeling van Campina in Wageningen. Maar mijn toekomst zie ik niet in het lab maar meer in de bedrijfskundige aspecten van de sport of een ander gebied. Naast mijn lopen studeer ik op de Erasmus Universiteit bedrijfskunde. Lopen en studeren tegelijk gaat me goed af. Tijdens het duurlopen krijg ik bijvoorbeeld regelmatig goede ideeën, maar eenmaal thuis denk je wel eens: ‘Verrek, wat was dat idee ook al weer?’"
"Hoewel ik straks in Peking door de kenners zelfs niet als outsider zal worden getipt, dagdroom ik toch regelmatig over een medaille. Olympische marathons zijn namelijk speciale wedstrijden. Ze worden niet met hazen en hoge geldprijzen van bovenaf geregisseerd. Ze vinden bovendien midden in de zomer plaats. Dan zijn er zelden marathons, laat staan in zo’n drukke hete stad. Alles draait om de eindklassering. Het wordt een tactisch steekspel. Een ding staat vast: Peking wordt zeker mijn laatste Spelen en sowieso mijn laatste toernooimarathon. Het is voor mij wel een beetje sneu dat Londen vier jaar later plaatsvindt. De omstandigheden zijn daar, met lagere temperaturen, voor mij veel beter dan in Peking. De gemiddelde marathonloper is anderhalve kop kleiner en 20 kilo lichter dan ik met mijn 1.90 meter en 70 kilo. Ik heb dan ook niet echt het lichaam voor een marathon maar de geschiedenis leert dat Olympische winnaars vaak verrassende winnaars waren. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Maar voordat het zover is, moet ik er eerst voor zorgen dat ik überhaupt wel naar Peking mag en kan.”
Source: Dagblad De Pers
May 1st 2008 | Interview in Dagblad De Pers (Dagblad De Pers) | April 16th 2008 | Kwaaltjes knagen aan Kamiel Maase (Leidsch Dagblad) | April 7th 2008 | Keuzemomenten in de sport (binnenkort in boekvorm) (Door Eimer Wieldraaijer - www.sportenkennis.nl) | April 3rd 2008 | Leadership is about inspiring people - intvw Leiderschap, Management en Bestuur (RSM Erasmus University) | January 19th 2008 | 'Die dag paste de puzzel weer' (AD Utrechts Nieuwsblad, Pim van Esschoten) | April 13th 2006 | Maase uiteindelijk wel tevreden (AD) | April 7th 2006 | Limo´s record under threat? (IAAF, Wim van Hemert) | April 7th 2006 | Gaat het Nederlands record er aan? (AD, Cors van den Brink) | April 7th 2006 | Maase via Rotterdam naar EK (ANP) | April 3rd 2006 | Heel blijven voor Maase voornaamste opgave (Volkskrant, Mark van Driel) | March 13th 2006 | Maase blij met tweede plaats (AD, Tom van Veldhuizen) | March 6th 2006 | Maase behaalt achtste titel (Atletiek.nl, Barbara Kerkhof) | March 6th 2006 | Maase heeft twee doelen (Wilko Voordouw, BN De Stem) | January 9th 2006 | Maase, Chepkemei win 34th Egmond Half Marathon (IAAF, Wim van Hemert) | January 2nd 2006 | Kamiel Maase verrast eigen coach wéér met zege in Sylvestercross (AD, Pim van Esschoten) | April 8th 2005 | Interview met www.dejongejournalist.nl (www.dejongejournalsit, Darren van Es) | August 10th 2004 | 'Sew-in' staged in Athens (news24.com, Andrea Botha) | August 6th 2004 | 'Olympisch symbool op twijfelachtige sportkleding' (Volkskrant,) | June 17th 2004 | Maase stelt ticket voor Athene eindelijk veilig (Telegraaf) | April 5th 2004 | Banket maakt Maase kansloos (Volkskrant, Rolf Bos) | |
|
|